Het evenwicht tussen de menselijke consumptie en wat moeder natuur ons kan bieden is ernstig verstoord. Energie heeft daarbij een sleutelrol vervuld. Vroeger kon men niet meer consumeren dan hetgeen elk jaar met de energie van de zon door de natuur werd gefabriceerd. Het gebruik van fossiele brandstoffen heeft daar heel snel verandering in gebracht. We consumeren nu in een sneltreinvaart de opgeslagen zonne-energie van millennia. Alles wat we eten, dragen, gebruiken en bouwen is vervaardigd met behulp van deze energie.
De aarde is in een slechte conditie. Er zitten meer broeikasgassen in de lucht. Onze aarde wordt warmer. Het klimaat verandert. Rivieren en oceanen vervuilen. Oerwoud wordt gekapt. Biodiversiteit wordt minder. Ecosystemen vallen uit elkaar. Soorten sterven uit. Het bewijs dat de mens daarin een grote rol heeft gespeeld is duidelijk en overtuigend. De gehele internationale gemeenschap van wetenschappers is het daarover eens. Helaas hebben regeringen, bedrijven en de media deze waarschuwingen van de natuur te lang genegeerd en ontkend.
Onze economie is gebaseerd op grenzeloze groei en vooruitgang. Ons economisch model houdt echter niet rekening met alle aanwezige factoren, zoals het feit dat de natuur ons diensten levert en van een grote economische waarde is. Onze kapitalistische maatschappij wordt niet gedreven door politiek maar door economie. Grote bedrijven, zoals oliemaatschappijen, hebben veel macht en kunnen veranderingen afremmen en tegenhouden. Deze bedrijven hebben groei als doelstelling. Groei is echter geen doel, maar een middel. Het doel is levenskwaliteit. Deze groei gaat ten koste van de biosfeer en beïnvloed onze levenskwaliteit op den duur negatief.
Het broeikaseffect, vervuiling en ontbossing zijn echter slechts symptomen. Het werkelijke probleem zit in de manier waarop we denken. In onze cultuur worden mensen gedreven door kapitalisme en consumptie. Velen zijn het besef van de schoonheid van onze wereld verloren en proberen deze leegte te vullen met het consumeren van materiele zaken. In ons rechtsysteem is natuur bezit en heeft het geen rechten. Daarom faalt ons rechtsysteem net als de economie in het bevorderen van een duurzame samenleving. Wanneer we in harmonie met de natuur willen leven, zal onze manier van denken radicaal moeten veranderen. Zodanig dat we onze omgeving gaan behandelen met nederigheid en respect.
Oplossingen voor het probleem zijn meer een kwestie van leiderschap dan van technologie. Met de juiste politieke wil, kan aan een samenleving worden gebouwd waarin duurzaamheid en levenskwaliteit belangrijker zijn dan economisch gewin. Een maatschappij waar vernieuwingen en schone energiebronnen een eerlijke open competitie kunnen aangaan met beproefde technieken en fossiele brandstoffen. Pas dan kan er met succes aan de technologische oplossingen worden gewerkt voor afval-vrije productie van duurzame producten en diensten. De natuur kan daarbij als voorbeeld en inspiratiebron dienen.
Bewustwording is de eerste, heel belangrijke stap naar een beter natuurlijk evenwicht. Een algemeen besef dat al het leven op aarde met elkaar verbonden is en dat de mens daarin een cruciale rol speelt, zal ervoor moeten zorgen dat duurzaamheid een essentiële factor wordt in alle aspecten van onze samenleving.
Voor het vergaren en overdragen van kennis zijn we in onze cultuur zeer afhankelijk van de media. Deze zal dan ook een belangrijke taak hebben bij het overbrengen van de boodschap.
Onze bijdrage als individu, de consument, moeten we echter niet onderschatten. Door bewust te kiezen bij de aanschaf en het gebruik van goederen en energie, kunnen we een verschil maken en tonen dat we betrokken zijn. Wij kunnen ons inzetten voor een harmonieuzer leven met onze omgeving in alles wat we in het dagelijks leven doen. Door ons daarbij te concentreren op onze kwaliteiten en passies, kunnen we het beste uit ons zelf halen en een bron van inspiratie voor anderen zijn.